Als ik terug kijk op de afgelopen weken van mijn training en mijn vorderingen dan is het mooiste resultaat dat ik ondertussen al langere afstanden kan lopen. En als ik het over langere afstanden heb, betekent dat voor mij tegenwoordig afstanden van rond de 18 km. Mijn PR ligt bij 24 km, maar dat was een vergissing van mijn coach. Een rondje van 18 km biedt heel wat mogelijkheden. Je bent een tijdje onderweg en kunt een mooie route kiezen. Ik loop met een drinkgordel, wat in het begin even wennen was, maar voldoende drinken is buitengewoon belangrijk. Vandaag was weer zo’n dag dat een langere afstand op het programma stond… heerlijk! En omdat het zonnig weer was, heb ik mijn fototoestel meegenomen en er een sightrunningtour van gemaakt, want ik kan natuurlijk blijven herhalen hoe mooi zo’n ronde Vlissingen is, het met eigen ogen te zien is toch heel iets anders. Dus was ik min of meer een rennende toerist vandaag. En zo voelt het eigenlijk altijd en iedere keer opnieuw… het vakantiegevoel blijft

[portfolio_slideshow]

Eigenlijk nog een beetje vroeg want mijn verjaardag is pas over drie dagen, maar vandaag mocht ik al een cadeautje uitzoeken…

En waar kun je zoiets beter doen dan bij Run2Day in Rotterdam? Als je de blogs van Leonie en Martine volgt weet je dat dat DE hardloopwinkel in R’dam is waar je moet zijn, the place to be, dus…

Bovendien is het een leuk uitstapje vanuit Zeeland als je op een gewone maandag zomaar vrij bent.

Met behulp van een tom-tom vind je het onmiddellijk.

Wilma, de eigenaresse, adviseert de klanten hoogstpersoonlijk. Met 20 jaar hardloopervaring weet ze precies waar ze het over heeft.

Voordat ik dus mijn eerste schoen pas, beginnen wij met een loopanalyse… tussen de startblokjes in de winkel een keer heen en weer lopen. Het wordt een neutrale schoen. Lunarglide of Vomero? Weer een rondje door de winkel en even naar buiten en over de stoep lopen. De Vomero voelt perfect. En omdat ik maar èèn keer per jaar jarig ben ook nog een temposhort erbij (colour purple), nu alleen nog snel worden…:-)

By the way heb ik nu natuurlijk ook een klantenkaart van Run2Day, want het was zeker niet de laatste keer dat we hier waren. Günter en ik hebben ons ook al opgegeven voor de Chi Running Clinic die 2 sept door de winkel aangeboden wordt!

Wat ben ik toch blij met mijn verjaardagscadeau! En het was fijn kennis te maken met Wilma.

Vervolgens nog een lekkere lunch vlakbij bij Cafe Dudok en weer eens de eerste meters van het Rotterdam-Marathon-parcours gezien.

Ik kijk nu al uit naar de eerste hardloopronde op mijn nieuwe schoentjes, kan eigenlijk nauwelijks wachten, iedereen die hardloopt heeft daar alle begrip voor.

Vandaag was voor de vierde keer de PZC familieloop in Vlissingen. Jong en oud doen er aan mee, aan de 3 km de 10 km of de halve marathon. Voor mij was het de eerste keer en mijn tweede wedstrijd over 10km.

De weersvoorspellingen waren niet echt bemoedigend. Kans op buien 90% bij windkracht 6. Vanochtend was het dan ook behoorlijk grijs. Maar toen ik samen met @ironblog van de parkeerplaats naar Start/Finish liep, was de lucht blauw en scheen het zonnetje. Een goed voorteken! In een flits @curlyisrunning IRL gezien, even keihard „Jaqueline“ roepen en zwaaien. Leuk!

Een beetje warmlopen en klaar… 3, 2, 1… daar gaat de 10!

Er waren zo’n 900 deelnemers althans zo stond het op de site van de PZC, best druk bij het startschot en even wachten totdat er beweging in de massa kwam. Een kleine helling omhoog naar de plek waar normaal gesproken Michiel de Ruyter staat, de bekendste Vlissinger. Hij is tijdelijk ‚op vakantie‘ voor restauratie. En dan op de boulevard en de wind tegen… en dan is de boulevard van Vlissingen langer dan anders, maar even prachtig om te zien. Mooi ook het volgende stuk parcours. Over de nieuw aangelegde duinen, hier loop ik ook vaak in het weekend en kan er oneindig van genieten. Nadeel van de duinen is dat ze niet plat zijn, en dat betekent kleinere en grotere heuveltjes beklimmen… met nog steeds wind tegen… ach ach! Vlak voor het keerpunt de duinen eventjes verlaten en een stukje fietspad lopen in richting @HotelWestduin . Lieve supporters langs de weg, @Birdblok en @ViaRoof staan te wachten, moedigen aan en maken mooie foto’s.

Een bekertje water dat door vriendelijke helpers werd aangereikt. En ik deed wat ik anders nooit doe, zonder tempo te minderen nam ik twee drie slokjes koud water, en dat kwam niet goed aan. Het water, zo voelde het tenminste, bleef halverwege mijn slokdarm ‚hangen‘ en produceerde daar een misselijkmakend gevoel. Niet gek dus dat de weg terug ondanks het feit dat ik  zo nu en dan wind mee had niet soepeler ging. Weer duinheuveltjes erop en eraf, op de langste en steilste helling moest ik op weg naar boven een paar stappen wandelen… vanaf de top weer vrolijk verder. Anderhalf km voor de finish opnieuw een dipje, aanrennend tegen een muur van wind. ‚Geeft niet‘, zei mijn trainer, ‚tot aan de volgende bloembak weer op adem komen en dan verder, we zijn er bijna‘. En ik kreeg het inderdaad voor mekaar, met het Arsenaal voor ogen lukte het me mijn tempo nog eens licht te verhogen en ‚moeiteloos‘ de finish te halen. Mijn stopwatch gaf een tijd van 01:01:20 aan. Ik weet dat ik sneller kan zijn, ik weet het zeker… en daarom was het heel even een kleine teleurstelling omdat ik zo mijn best had gedaan en zo gevochten had… maar ik moet realistisch blijven, met zoveel wind was het voor mij 10 km krachttraining vandaag, en dat is niet het beste moment om een persoonlijke besttijd te willen bereiken.

Het is een mooie wedstrijd geweest, ik ben weer een ervaring en een lintje met mijn allereerste medaille rijker en het continu uitzicht op het water vergoedt alles! Reuze bedankt coach! Tot volgend jaar PZC familieloop!

P.S. En opeens was het zonnetje achter de wolken…

Ik heb al een beetje wedstrijdervaring, maar eigenlijk ook weer niet. De afgelopen maanden heb ik 3 keer de 5 km in Bergen op Zoom (Kievitloop) gelopen, dat was het tot nu toe geweest. Vandaar dat er ook nog niet zo veel op mijn blog te lezen valt…

Afgelopen zondag ging ik voor het eerst voor een afstand van 10 km en dan ook gelijk voor 10,4 km, want dat komt in Sluis toevallig zo uit. Ik voelde me goed voorbereid, ik had tijdens de training al vaak rondjes van 10 km gelopen, ik wist dat ik het kon als alles goed zou gaan. Ik had zelfs mijn eerste intervaltraining op de sportbaan achter de rug, en met succes ook.

Samen met @ironblog vertrok ik ruim op tijd in richting Sluis, en in de auto begon ik al op mijn nagels te bijten en was ik voor mijn doen stil. Ja, het voelde anders dan anders.

In Sluis zijn op zondag alle winkels open, altijd, met als gevolg dat het er gezellig druk was, horden van mensen, de straten helemaal dicht en de parkeerplaatsen ook. Dat het afgelopen zondag prachtig weer was hoef ik niemand te vertellen, en het kleine stadje Sluis was overvol met dagjestoeristen, supporters en hardlopers…een feest!

Start was om 12.45, mooie tijd eigenlijk, niet te vroeg en niet te laat. Eerst liepen nog de kinderen, vervolgens de 5 km’s, daarna ik/wij, en weer een kwartiertje later begon de halve marathon. Het wachten op het startschot is best enerverend, en als het dan eindelijk zo ver is schrik je je een ongeluk, ik tenminste. Wellicht was het ook het teveel aan adrenaline, mijn coach en mijn co-coach hadden dat natuurlijk zien aankomen en al bij voorbaat hun best gedaan om kalmerend op me in te werken…’de ene wedstrijd is de ander niet, de ene 10 de ander niet, en omdat het 10,4 zijn moet je niet proberen een tijd onder de 60 min. te lopen, ga het ontspannen aan, je moet vooral genieten‘ enz. Ik knikte van ja ja, ik weet het.

Met startnummer 140 was ik er helemaal klaar voor. Vanaf het begin ging het goed, heel goed zelf, ik kon zelfs genieten van het mooie weer, de natuur om me heen, de mooie looproute… ik was ontspannen en gespannen tegelijk, ik kan niet zeggen dat het een makkie was, nee dat was het zeker niet, ik moest mijn uiterste best doen, vooral op de laatste km, maar ik haalde de finish met 00:58:05!! PR!! Zo blij en zo trots op mezelf! Dat gevoel daarna is onbeschrijfelijk en onbetaalbaar!

En ook al moest ik het zelf doen, ik had het never ever kunnen doen zonder mijn trainer @ironblog (Günter) en mijn co-trainer @JoSo1963 (Joachim), reuze bedankt!!!!

Nu gaat het verder…met trainen…met schema’s…met intervallen. De volgende echte grote stap wordt de halve marathon van Eindhoven in oktober…weer een premiere…nog spannender…nog groter…maar gelukkig heb ik tot het zover is nog even de tijd 🙂