Tunnelvisie

Ook een tunnelvisie is een visie.

Een fusie kan evengoed een visie zijn.

Alleen als er verder niets meer is, dan is dat te weinig, dan wordt het opeens donker.

Ik weet dat ik me er eigenlijk niet mee zou moeten bemoeien. Ik heb zo’n vermoeden dat dit stukje niet in goede aarde zal vallen. Nee, dat is niet waar. Ik weet wel zeker dat dit stukje niet in goede aarde gaat vallen.

Toch ga ik mijn verhaal vertellen, want zwijgen is toestemmen.

Van meet af aan had ik er geen goed gevoel bij. In juli 2012 publiceerde ik dit stuk op mijn blog. De afgelopen maanden konden me niet van het tegenovergestelde overtuigen. Integendeel. Het werd alleen maar duidelijker. En erger.

De eerste interim-directeur kwam uit Amsterdam en is ondertussen weer terug in Amsterdam. De tweede interim-directeur volgde op, een oude bekende, ook al kende ik hem niet. Uit onverwachte hoek bovendien, namelijk vanuit de eigen rijen van de Raad van Toezicht. Daar kon nauwelijks nog iets misgaan, zou je denken.

Zijn opdracht was duidelijk geformuleerd:

Met de komst van de heer Egas Repáraz start de volgende fase, waarin de reorganisatie wordt afgerond en de fusie van de Zeeuwse Bibliotheek met SCOOP tot één organisatie wordt voorbereid en vervolgens daadwerkelijk tot stand moet worden gebracht.

In eerste instantie vond ik de manier van recruitment, ander petje op en klaar, op zijn zachtst gezegd bevreemdend, ik geef het toe. Vervolgens hoorde ik geluiden van zijn kant die me positief verrasten, geluiden die twijfels bevatten ten opzichte van de geplande fusie, vraagtekens, kritische kanttekeningen. Dat was spectaculair. Dat was ongekend.

Dat was het einde. Toen ging het snel. Exit.

In de krant van vandaag lees ik:

Vooral de directe stijl die en het temperament dat Egas Repáraz in dat proces naar buiten toe hanteerde, was voor de Raad van Toezicht onacceptabel.

Deze eigenschappen heeft hij in dit geval sinds mei 2007 goed kunnen verbergen. Dat vraagt om een Oscar.

Wat ik me ondertussen vooral afvraag is waar een Raad van Toezicht mee bezig is die dit soort beslissingen neemt, en, terwijl de sollicitatieprocedures voor een derde interim-directeur van start gaan, de enige visie nastreeft die hij kent, de fusie moet er komen en zal er komen, koste wat kost.

Ik ben ervan overtuigd dat nr. 2 goede redenen had, plausibele redenen had, voor zijn twijfels. Daarom denk ik dat er vragen, heel veel vragen moeten komen, een publieke discussie, een toezichthouder voor een toezichthoudend orgaan, een opnieuw overdenken van de te verwachten uitvoerbaarheid en toekomstige meerwaarde van een fusie tussen twee ongelijke partners die verder van een match afstaan dan ooit.

En dan moet ook de provincie, het bestuur, de politiek weer aan tafel, die een dergelijke fusie afdwingen. Het gebeurt overal in het land. Fusie is een soort toverwoord, een middel voor en tegen alles, een term die vooral past in het nieuwe ‚ombuigen en bezuinigen denken‘.
Opvallend en vreemd eigenlijk dat alle provincies het dan onderling weer helemaal eens zijn, dat fuseren alleen voor anderen de redding is, terwijl ze het voor zichzelf unaniem en nadrukkelijk van de hand wijzen. Ik ben benieuwd of Minister Plasterk op het ontbreken van ‚kwalitatieve argumenten net zo rigoureus gaat reageren als de Raad van Bestuur en de touwtjes trekkers daarachter dat nu doen, met ons en met de gewezen interim-directeur.

Wordt vervolgd. Zonder meer.

6 thoughts on “Tunnelvisie

  1. Een ander woord voor fuseren is „in de soep draaien“. In soep kun je zoveel verschillende ingrediënten doen dat je op den duur niet meer kunt proeven wat er allemaal in zit. Dan gaan de consumenten roepen „nou dat kan net zo goed weg“.
    Het verschrikkelijke van dit alles is dat de schaalvergrotings- en fusiemanie al zolang aan de gang is. Misschien is het in het onderwijs begonnen, dat weet ik niet heel zeker maar sinds de opkomst van het zogenaamde neo-liberalisme, is het er niet beter op geworden. Neo-liberalisme is namelijk zelf een fusie van ex-scoaialisten en ex-liberalen, ontstaan nadat de USSR in elkaar was geploft.
    Schaalvergroting heeft op de keper beschouwd nog nooit iets goeds teweeggebracht. Het laat vakdeskundigheid in een moeras van algemeenheden wegzakken, het vergroot de afstand met de „klant“ die men centraal staat om er vervolgens in een heel wijde kring omheen te gaan staan, liefst met de rug ernaartoe. Fusie zou leiden tot meer bestuurskracht maar ook dat is een leugen want door de schaalvergroting groeit de interne weerstand, medewerkers vinden dat andere afdelingen zich veel teveel met hun zaken bemoeien en dat levert strubbelingen op. Goedkoper wordt het daardoor ook allemaal niet. De raad van Toezicht in DIT verband lijkt een Raad te zijn die toeziet hoe de boel in het honderd loopt en daarvoor zelf dikke inkomsten opstrijkt. Het wordt hoog tijd dat er een halt wordt toegeroepen aan dit magalomane gegraai waarvan de allerbesten onder ons altijd het slachtoffer worden. O ja, en denk erom, het zijn MIJN woorden, niet die van de auteur van het blog…

  2. Goed stuk!!!…wat moet je met een Raad van Toezicht, die nota bene een vertrouwenspositie heeft, die ons afgelopen vrijdag gewoon heeft voorgelogen op een aantal punten!!
    Gelukkig is alles opgenomen en niemand nam deze keer een blad voor de mond. Het is overduidelijk dat wij als personeel geen vertrouwen meer hebben.
    Volgens mij moet het vertrouwen in de Raad van Toezicht worden opgezegd! Dan komt alles in de publiciteit en heb je pas echt de poppen aan het dansen!!
    Misschien komt het dan nog goed met de bieb….

  3. punt 1 direkteur weg punt 2 interim no 1 ook weg Kosten??? ,interim 2 van uit de raad van bestuur weggepromoveerd? daarna ook weg kosten???? daar zal geen uitleg over gegeven worden maar dat gaat wel van het budget van de afvloeingsregelingen afgaan dus blijft er niets voor het personeel over en wordt het steeds moeilijker om tot een aanvaardbare regelijng te komen.
    De hoge ome`s in de raad van bestuur hebben het voor elkaar en kunnen hun vriendjes op de geplande plaatsen inplannen.
    Zo zie ik het als ik terug kijk wat er allemaal voorbij gekomen is.

Schreibe einen Kommentar

Deine E-Mail-Adresse wird nicht veröffentlicht. Erforderliche Felder sind mit * markiert