De achterflaptekst belooft „een bundel waarmee de poëzie een nieuwe weg inslaat, een bundel die ons uitnodigt misschien wel geheel nieuwe horizonten te verkennen“ (Juryrapport VSB Poëzieprijs)
Nou, dacht ik, dat moeten we eerst nog zien natuurlijk. Maar ik vond het boekje mooi, de kleur, het plaatje, de titel…
En de rest, het belangrijkste, de poëzie? Oordeelt u zelf.
Het pure spectrum
Lang in vloed gelegenEbde jij
Onwaarschijnlijk wegDoor mij onder alle sterren verkozen
Heropgeroepen, verdamptVele woorden van liefde
Bij het finale aflopen van alles, absurdEn toch, en evengoed, zal niets gedaan zijn
Wat achteraf gezien onmogelijk bleekNergens resten wat ooit zeker zou
Geen wijsheid of richtlijnDan in het brandpunt
De verdwenen paraboolDie cirkel werd, meisje
Hemelsblauw
en dan deze nog
Zoals vuur vuur uitademt
De dingen die het verbrandt
Zoals dichters gedichten uitademen
De dingen die verbranden
Zeg het
Zeg het, zegt ze
De dichterlijke verbeelding
Pijn komt erbij te pas
De gedurigheid van duisternis
Het ongebonden hart, vooruit geslingerd
(uit: Jan Lauwereyns, Hemelsblauw, De Bezige Bij, 2012)
Tja, poëzie-lezen is zo persoonlijk hé… ik vind zijn gedichten wel iets hebben, vooral de tweede is héél mooi @->–