Eigenlijk lees ik het Bibliotheekblad niet meer. Ik hou niet van links op social media die je tegen een betaalmuur op laten lopen. En de informatie vind je sowieso elders ook terug, zonder gedoe.
Maar dat even terzijde.
Gisteravond zag ik in de bibliobus het Bibliotheekblad van september liggen. Dat van papier dus, het bestaat nog. Het was een drukke uitleen, en er was geen tijd om er in te lezen. Dus nam ik het blad mee… Ik ben bijna waar ik heen wil.
Ik zag een plaatje, las de tekst en maakte me boos.
Kortgeleden kwam ik voor het eerst in de bibliotheek in Terneuzen. Min of meer toevallig. Selma Noort had die dag een school in Terneuzen bezocht, we dronken gezellig een koffie samen op een terrasje, en zij adviseerde mij het boek van Markus Zusak ‚De Boekendief‘ te lezen. Dus, hup naar de bieb.
Een jarenzeventiggebouw. Klopt. Geen glamour, maar ik ben dan ook op zoek naar een boek. Bij het naderen van de ingang komt de directeur van de Bibliotheek Zeeuws-Vlaanderen net naar buiten, Rudi Crombeen. Hij kijkt op van zijn mobieltje en groet mij (niet dat hij mij kent) met een stralende glimlach.
Ook binnen geen glamour, geen retail, geen belevenis (wist u dat Disneyland Parijs in feite failliet is?), alleen een grote lichte ruimte met veel boeken!
Ik ontwaar onmiddellijk 3 collega’s, 2 vrouwen en 1 man, en zij nemen mij ook onmiddellijk waar. De 2 collega’s, bezig aan de balie, kijken naar mij met een blik die zegt: Als u iets niet kunt vinden of een vraag heeft – we zijn er. En dat is precies goed. Meer hoeft voor mij niet. Ik vind het fijn om eerst in mijn eentje een onbekende plek te verkennen en mijn weg te vinden. Slenterend langs de boekenkasten wordt het systeem binnen de opstelling snel duidelijk. In no time ontdek ik ‚mijn‘ boek.
De mevrouw bij de balie ziet dat mijn expeditie geslaagd is, vraagt desalniettemin heel vriendelijk of ik het gewenste goed heb kunnen vinden. Het is een fijne opening voor een gesprek. We lopen samen naar de selfservice balie. En ja, dan vertel ik haar uiteraard dat ik ook bij de bibliotheek en de bibliobussen…
De biebwereld is klein, niet alleen in Zeeland. Ik vraag aan haar hoe het in Zeeuws-Vlaanderen staat met de bieb, hoe groot de impact is van de bezuinigingen, wat er veranderd is. Het zijn roerige tijden. Zij is positief, blijven lachen en doorgaan. De passie voor haar werk is onaangetast. Ik voel bewondering en respect.
Op het moment dat zij een andere klant waarneemt die richting balie loopt, excuseert zij zich direct. Prioriteiten. De klant hoeft niet te wachten.
Tevreden loop ik, met mijn boek onder de arm, naar buiten. Door de grote ramen zie ik dat ze alweer bezig is aan de volgende klant de selfservice uitleen te demonstreren.
Onze mystery guest maakt er een volstrekt ander verhaal van.
Ik stel me voor hoe dezelfde collega die ik die dag heb mogen leren kennen, de september uitgave van haar branchenblad ter hand neemt en leest, en dat ze moet concluderen dat het enig positieve is, dat het alleen maar beter kan.
Sommige artikelen vinden hun beste bestemming achter een muur.
Ja Fabbje en zo gaat het natuurlijk overal; alleen maar naar de buitenkant kijken.
Het is droevig dat kwaliteit zo devalueert.
Dank je wel voor je reactie, Do!
Het is zo oneerlijk en het slaat bovendien nergens op, om een soort modepolitie naar een oude vestiging te sturen, die zich, ondanks alle bezuinigingen, probeert boven water te houden. De directeur en de medewerkers weten heus wel dat het mooier zou kunnen, maar wat moet je als er geen geld meer is? Wat mij betreft compenseerde het competente en klantvriendelijke gedrag van de medewerkers het ontbreken van een make-over in ruime mate.
Ik hoop je vrijdag 17 okt. te zien. Heb je samen met Bea dienst?