Over werkplezier en bibliobussen

DSCI1543c

Toen ik gisteren weer eens met de biblioservicebus onderweg was op Schouwen-Duiveland, stuurde Edwin in een reactie via twitter: Als iedereen toch eens jouw werkplezier zou hebben 🙂

Eigenlijk is het meer dan werkplezier, het is pure blijdschap. Ik word er blij van als ik de bibliobus zie, als ik erover vertel, als ik op weg ben naar mensen die er blij van worden, van al die service, al die diensten die wij meenemen tot in het kleinste dorp, tot de verste plek in onze mooie provincie.

Zoals gisteren.

De middag begint in Noordwelle. Mensen informeren hoe het is gegaan in Den Haag, bij het protest tegen de sluiting van bibliotheken en voor het behoud van minstens één bibliotheek per gemeente. Ze hadden hun handtekeningen gezet, ons op een vertederende manier sterkte en succes gewenst en ons verzekerd van hun steun. Ze hadden het allemaal gevolgd in de media.

Na de uitleen is er nog even tijd voor een kopje koffie of thee in het keukentje van de school. De juf heeft alles voor ons klaargezet. De leerlingen die vlak daarvoor nog in de biblioservicebus waren om boeken te lenen en te bestellen, zitten nu geconcentreerd te werken. Eind van dit jaar wordt de school gesloten. Te weinig kinderen.

DSCI1512a

Ook een onderwerp waarover in de bus wordt gepraat op deze middag. Een ouder echtpaar vraagt aan de juf:  Hoe gaat het dan verder? En met u?

Als busmedewerker hoor je erbij, maak je deel uit van de gemeenschap, hoor je veel verhalen van wat er speelt. Een mevrouw die ooit van Zuid-Beveland naar Schouwen verhuisde, ‚toen je hier nog voor weinig geld een mooi stukje land kon kopen‘, vertelt hoe het vroeger was, over haar buren, veel oude mensen toen. Nu is alles veranderd, geen winkeltje meer, geen bakker. Alles weg.

Weer anderen vertellen aan mekaar hoe moeilijk het voor hun kinderen is om op bepaalde tijden vanuit Zierikzee te komen naar waar ze wonen. De ouders moeten vaak vrij nemen van hun werk om de kinderen ergens naartoe te brengen en op te halen. Ook het openbaar vervoer is beperkt. De buurtbus rijdt sporadisch, maar ook daar zijn de mensen dankbaar voor.

En ze vechten voor de bibliobus. ‚Wat moesten we zonder?‘ De pinautomaat, de OV chipkaart oplader, het kleine postkantoor…

De verhalen lijken op elkaar, overal waar wij komen. Dat maakt het werk zo fijn en zo bijzonder, dat je in tijden als deze iets kunt betekenen voor anderen.

Dienstbaar zijn, het klinkt zo ouderwets, maar dat is wat ontbreekt. En dat is precies wat een servicebus kan en wil zijn.

En wat me verder nog blij maakt en altijd opnieuw, is dit:

DSCI1482aDSCI1485aDSCI1545aDSCI1557a

6 thoughts on “Over werkplezier en bibliobussen

    • Dank je wel, Marloes! Jou hoef ik niet te vertellen wat het is. Jij doet het al veel langer dan ik, het werk op de bussen. Ik heb veel bewondering voor de manier waarop je dat doet.

Schreibe einen Kommentar zu Antoinette Antworten abbrechen

Deine E-Mail-Adresse wird nicht veröffentlicht. Erforderliche Felder sind mit * markiert