(View from Russian Hill; women laughing while San Francisco is on fire after the earthquake of 1906. By Arnold Genthe, via HistoryPics)
Puin en as en rook. Je kunt het niet zien, het is ook niet het gevolg van een aardbeving. Toch was het de eerste spontane associatie die in mij opkwam toen ik naar de foto keek. Afbraak en vernieling, het met de grond gelijk maken van vitale onderdelen van onze samenleving. Één van de rookpluimen zijn de bibliotheken in dit land.
En terwijl dit allemaal gebeurt, weliswaar minder spectaculair, vindt menigeen het allemaal nog meevallen. Vanaf een zekere afstand en uit een veilige hoogte is dat zo’n gek idee nog niet. Ook al neem je dingen en veranderingen waar, je voelt er immers niets van. Anderen zijn gespecialiseerd in het beleggen in puin en as en in het transformeren ervan in puur goud of diamanten. Fortuinlijke mensen in tijden als deze. Mensen die met volle overtuiging in de camera’s blijven lachen en beweren dat er geen vuiltje aan de lucht is. Sterker nog. Ze geven het goede voorbeeld: ‚Doe het net zoals ik. Je moet alleen de goede keuzes maken.‘
Joost Heessels is één van de eenzame roepers in de bibliotheekwoestijn. Hij heeft het over ‚Een andere kijk‚ en de ‚Functies van een brug‚. Ik ben het niet altijd en in alles met Joost eens, en dat hoeft ook niet. Tot nadenken zetten zijn blogbijdragen altijd aan.
Dat beeld van bruggenbouwer sprak me wel aan. Misschien is dat het beste wat we als bibliotheek van de toekomst kunnen proberen te bereiken, bruggen bouwen voor meer menselijkheid, voor meer gelijkheid, voor meer vrijheid, voor een betere samenleving. Voor iedereen.
Ik hoor u denken: Dream on. Het nieuwe programma ‚Utopia‘ begint volgend jaar bij SBS6. Mooie show. Meld je aan.
Maar kijk eens naar Mecanoo. Een bedrijf gezeteld in Delft, uit eigen land, een huismerk. Ondertussen als architecten wereldwijd bekend, beroemd, bekroond. En wat doen zij precies? Ze bouwen utopische, fantastische gebouwen.
Ik kan me voorstellen dat ze in het begin vaak te horen kregen: Doe maar gewoon, dan doe je al gek genoeg. Of: Er zijn op de hele wereld zoveel architecten die het vast beter kunnen.
Laten we architecten zijn. Laten we beginnen met een brug. Een kleine brug is om te beginnen al genoeg.
Het valt dus niet mee. Mooi maar ook triest verhaal over toekomst bibliotheken. Bruggen en verbindingen blijven belangrijk dus. Dankjewel!
Als je op dit moment de balans opmaakt is de situatie zorgwekkend, en triest wordt het zeker als de huidige ontwikkeling niet gestopt kan worden.
Maar er is nog hoop en er zijn ook nog kansen, uiteraard.
Dezelfde Joost die ik citeerde, schreef in een tweet een poosje geleden: ‚De oude bibliobussen zijn zo gek nog niet. Ze brengen de bibliotheek naar de mensen.‘
En daar ben ik het helemaal mee eens. En als je dan niet aan een oude bus denkt, maar aan de mogelijkheden die b.v. onze biblioservicebus of de Columbus biedt, en deze mogelijkheden kunnen zeker nog verbeterd en verder uitgebouwd, dan zijn dat mooie, flexible, mobiele verbindingen.
En zoals Jeroen met zijn Frysklab laat zien kunnen bussen nog veel meer.
Dat is iets waar ik werkelijk in geloof.
Jij bedankt voor je reactie!