Tegen beter weten in wil ik op deze mooie zonnige zaterdag nog eens voortbreien op de gebeurtenissen rond de Zeeuwse Bibliotheek en de fusie met Scoop.
Wie de eerdere afleveringen gemist heeft, wat goed mogelijk is omdat de locale pers zich maar selectief met het nieuws bezig houdt, kan ik de volgende bijdragen van Edwin Mijnsbergen aanraden:
Ondertussen in Middelburg: bibliotheekvernieuwing als kind van de rekening
De ontwikkelingen bij de Zeeuwse Bibliotheek: oud-directeur a.i. Egas Repáraz spreekt
Gaat u vooral even zitten voor de speech van oud-directeur a.i. Egas Repáraz.
Toen ik deze voor het eerst las ging ik ervan uit dat er tenminste een storm in een glas water los zou barsten. Hier sprak immers iemand uit de ‚inner circle‘, iemand met kennis van zaken.
Maar wat gebeurde er?
Omroep Zeeland vond het een artikel waardig. Voor de rest was er stilte. Oorverdovende stilte.
Ondertussen is de grote ontstopper gearriveerd, interim-directeur nummer 3 voor wie goed mee heeft geteld.
De crisismanager heeft gisteren een gesprek gehad met de ondernemingsraad en het managementteam. Hij spreekt van een ‚plezierige sfeer‘.
Zo horen we het graag. Geen gezeur meer, geen gedoe. En waarempel, er komt beweging in de hele zaak, waarvan niemand kan begrijpen of verklaren hoe het eigenlijk zo ver heeft kunnen komen. Was er eind oktober nog sprake van een provinciale houding die ‚zeer kritisch ten opzichte van de huidige voorstellen‘ was wat betreft de frictiekosten, was er gisteren, op 8 november, live te volgen voor iedereen, vanuit de Provinciale Staten te horen dat een ‚op maat oplossing‘ onder handbereik was. Het ‚finale oordeel‘ wordt al volgende week, 15 november, bij de Statenvergadering verwacht.
Een krachtige onstopper, die bovendien als een uit de hoed getoverd konijn ten tonele verscheen, zorgt voor een snelle en krachtige afvoer. Tijdens dezelfde bijeenkomst van gisteren kwam dan ook de verrassende mededeling dat beide Raden van Toezicht (ZB en Scoop) aankondigden dat de geplande fusie per 01 januari 2014 haalbaar was.
Ook hier op volgend alleen een publicatie bij Omroep Zeeland :
Hoewel het fusieplan nog niet klaar ligt, een duidelijke visie over de richting van de twee instituten ontbreekt en de ondernemingsraden hun zegje nog niet hebben mogen doen, denkt De Bruijn dat anderhalve maand voldoende is om tot een fusie te komen.
Adrie de Bruijn zegt dat de sfeer tussen Scoop en de Zeeuwse Bibliotheek uitstekend is. Ook ontkent zij dat de ondernemingsraad op enig moment het vertrouwen in de raad van toezicht heeft opgezegd.
Dat noem ik grensverleggend! Alles een kwestie van anders denken, omdenken, feiten verdraaien en voila…. daar heb je ze weer… de plezierige sfeer. Geen wolkje aan de lucht. De miniopstand van personeel en OR heeft nooit plaatsgevonden.
Ik kan me voorstellen dat meneer de Reu het niet doeltreffender had kunnen verwoorden. Zijn gedenkwaardige overpeinzingen van gisteren dat er op weblogs en op twitter en misleidende sfeer gecreëerd wordt van ‚waarnemen en belevenis‘, zonder enige kennis van zaken, geeft me toch te denken. Ik wil u, geachte lezer, dan ook dringend adviseren om datgene wat ik hier ventileer uitsluitend als mijn weinig betekenende en subjectieve mening te willen zien, niet meer en niet minder. Maar iedere burger heeft recht op zijn eigen waarneming en belevenis, nietwaar?
Gelukkig zijn waarnemingen ook veranderbaar en van tijdelijke natuur. Zo kan b.v. een column van enkele maanden geleden nu opeens heel anders gelezen worden. Gisteren vond ik bij toeval deze: Ride for De Reu uit de PZC van 07.06.2013. Als je dan zo’n zin leest als:
Valsspelen is wielrenners niet vreemd
dan geeft dat toch een soort van berusting, berusting in een onontkoombare toekomst. Het was voorspelbaar ook. Meneer de Reu is aan de sprint begonnen, de laatste meters, de eindstreep is in zicht, de rijen gesloten… en het shirt van de winnaar is, zoals altijd, wit.
Zullen we de champagne alvast ontkurken?
Hoe langer ik erover denk, hoe meer ik tot de slotsom kom dat we in een ondergaande cultuur leven. Wie even omkijkt naar de wederwaardigheden van het Romeinse Rijk ziet onmiskenbare overeenkomsten: nepotisme, corruptie, achterbaksheid, angst en frustraties die naar voren komen in de kunst, zoals de tv-series met de meest afgrijselijke wezens. In de laatste decennia van het Romeinse Rijk deden zich dezelfde symptomen voor. Precies dezelfde. Maar ja, wie zoiets zegt is natuurlijk negatief, theoretisch zwamneus, zwartkijker, hypochonder….tsja, het zou mooi zijn als je nooit een poging deed van het verleden te leren…
Wat zo dramatisch ook is, is het totale ontbreken van ELKE visie en van ELKE gedrevenheid. Alles berust op „boortschrijdfend inzicht“ en leermomenten, een onafzienbare reeks daarvan. Slechts een enkeling kan nu al eem beschrijving van die reeksen geven maar ja die houdt wijselijk zijn of haar mond om niet voor gek, imbeciel of nerd te worden uitgemaakt.