Texel

Dit jaar was mijn paaseiland Texel. Günter wilde de beroemde 60 km van Texel lopen, voor een keer dan. Holy ground. Ik ging mee als supporter en fotografe.

Het was een lange reis van Middelburg naar Den Helder. Ik zwaaide naar Ton. Veel zagen we niet van Den Helder. De weg voerde rechtstreeks naar de boot, maar ik zag wel een mooie werf. Daar had ik graag even rond willen lopen. Maar de boot wachtte. En zenuwachtig waren we ook.

Midden op zee was het koud, en er stond een harde, gure wind. Ondanks het zonnetje was het te koud om buiten te staan. Na een overtocht van rond 20 minuten bereikten we het eiland. Hier moest het gebeuren. Die gedachte liet ons niet los.

Op de boot waren we al de eerste kennissen tegen gekomen. Toen we na een korte autorit bij het Stayokay in Den Burg arriveerden volgden er nog velen. Het werd een feest van weerzien, van kennis maken, van zwaaien en groeten, van knuffels en kusjes en van heel veel emoties. Tranen van vreugde, tranen van teleurstelling, tranen van ontroering en tranen van pijn.

Ik was ’slechts‘ toeschouwer. Met een huurfiets van het Stayokay scheurde ik over het eiland, genietend van de zon, bewapend met fototoestel om dan vol verwachting en vol innerlijke onrust te wachten, wachten totdat ik ‚mijn‘ lopers in de verte weer kon zien. Eindelijk. Op een afstand van 60 km kan er van alles gebeuren, en niets is zeker en vanzelfsprekend.

Oh, wat was het spannend.

Ondertussen zag ik al mooie berichten verschijnen, prachtige verslagen van een onvergetelijke race. Bij sommigen vond ik mijn foto’s weer terug, en dat vervult me met trots.

En omdat de foto’s van de helden van Texel op de 60km en 120km al elders te vinden zijn, doe ik hier nog enkele andere, gewoon omdat ik ze mooi vind en ook omdat ze iets vertellen over de schoonheid van het land.

[portfolio_slideshow]

5 thoughts on “Texel

Schreibe einen Kommentar zu Dian Antworten abbrechen

Deine E-Mail-Adresse wird nicht veröffentlicht. Erforderliche Felder sind mit * markiert